Przejdź do zawartości

Wasilij Najdienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Najdienko
Василий Найденко
5+13 zwycięstw
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1915
Krzywy Róg

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1969
Leningrad

Przebieg służby
Lata służby

1934–1953

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Stanowiska

dowódca 126 pułku lotnictwa myśliwskiego

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa,
bitwa nad Chałchin-Goł,
wojna zimowa,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe”

Wasilij Michajłowicz Najdienko (ros. Василий Михайлович Найденко, ur. 24 listopada?/7 grudnia 1915 w Krzywym Rogu, zm. 13 stycznia 1969 w Leningradzie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie robotniczej. Uczył się w Kijowskim Instytucie Sztuk Pięknych, od 1934 służył w Armii Czerwonej, w 1936 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Odessie. Później brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii, strącając osobiście 3 i w grupie 6 samolotów wroga. Latem 1939 w składzie 22 pułku lotnictwa myśliwskiego walczył w bitwie nad Chałchin-Goł, strącając osobiście 2 i w grupie 9 japońskich samolotów (wg innych informacji odniósł wówczas 5 zwycięstw). Zimą 1939/1940 w składzie 25 pułku lotnictwa myśliwskiego uczestniczył w wojnie z Finlandią, podczas której odniósł 4 zwycięstwa. Od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami jako dowódca eskadry 126 pułku lotnictwa myśliwskiego, a później dowódca tego pułku, brał udział m.in. w walkach w rejonie Tuły, na Froncie Zachodnim i później Kalinińskim, w tym w bitwie pod Moskwa. 5 września 1942 został ciężko ranny w bitwie pod Stalingradem. Do marca 1943 w wojnie z Niemcami jako dowódca 126 pułku lotnictwa myśliwskiego 6 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w stopniu majora strącił osobiście 5 i w grupie 13 samolotów wroga, za co otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Łącznie podczas wojny wykonał ponad 500 lotów bojowych. Po wojnie kontynuował służbę w lotnictwie do 1953, gdy został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]